Kontynuując  wątek  przeciwdziałania korupcji, który jest jednym z głównych obszarów aktywności naszego stowarzyszenia –  informujemy o artykule Ewy Kopcik zamieszczonym w „Dzienniku Polskim” z dnia 26.10.2012 r.

Autorka artykułu opisuje sytuację w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w Krakowie, gdzie  doświadczeni agenci, którzy mogli by rzeczywiście wykrywać poważne sprawy korupcyjne odeszli z pracy. Pozostali tylko młodzi i niedoświadczeni pracownicy, którzy relacjonują: Teraz prawie nie mamy własnych spraw. Robi się drobne tematy ze zgłoszeń, które z powodzeniem mogliby realizować policjanci z komisariatu, albo zlecone przez prokuraturę lub inne jednostki z kraju.  I naciąga się statystykę przesłuchując np. 30 pacjentów skorumpowanego lekarza i wykazując 30 przestępstw, choć tak naprawdę to jedna sprawa.  Jako „strzał z armaty do wróbla” wskazuje się zatrzymanie  inspektora pracy, który miał przyjąć tysiąc złotych  łapówki w zamian za  zatuszowanie  nieprawidłowości w kontrolowanej firmie.  Żenadą autorka określa tzw. konspirację agentów, siedziba CBA znajduje się bowiem w jednym budynku z kilkoma firmami, wszyscy więc znają twarze wchodzących pracowników CBA, a numery rejestracyjne „tajnych” samochodów pobliscy taksówkarze znają podobno na pamięć….. Autorka pisze,  że agenci zamiast tropić korupcję w administracji państwowej  i samorządowej, zwłaszcza  w dużych przetargach, analizują napływające anonimy, które nie są weryfikowane, dotyczące np. drobnych sporów sąsiedzkich. Wykwalifikowani i dobrze opłacani agenci w ramach oszczędności pełnią dyżury na portierni, wydają klucze, włączają telewizor, wydają przepustki, tak że na jakiekolwiek zajęcie merytoryczne  pozostaje im 3-4 dni  w tygodniu.

Zwróciliśmy się do autorki tekstu, Pani Ewy Kopcik o informację, czy było jakieś sprostowanie czy dementi. Do dnia 13.11.2012 – nie było. Skądinąd gratulujemy Autorce artykułu dociekliwości i … odwagi.

Dlaczego o tym piszemy? Sytuacja może być dość typowa  dla gospodarowania publicznym pieniądzem. Iluż to wyspecjalizowanych funkcjonariuszy  państwowych w ramach tzw. oszczędności wykonuje zadania pomocnicze, jak chociażby pełnienie dyżurów, kserowanie materiałów, „wstukiwanie” danych do komputera, tworzenie wewnętrznego nieprofesjonalnego oprogramowania (które potem ciągle trzeba poprawiać), itp.  W takich warunkach  szybko traci się elementarne  poczucie  misji instytucji państwowych, które podatnik  utrzymuje przecież po to, aby profesjonalnie  załatwiały należące do ich kompetencji spraw.

Liczymy po cichu, że w CBA, jedynej profesjonalnej służbie w Polsce powołanej  do walki z korupcją tego takie problemy jednak nie występują.  Dla nas, inspektorów pracy,  którzy z uwagi na pracę w terenie i w „jednoosobowym zespole”  jesteśmy szczególnie narażeni na ryzyko pomówień, oskarżeń, propozycji korupcyjnych – ważne jest istnienie sprawnej formacji antykorupcyjnej, wpływającej odstraszająco na osoby mogące powodować sytuacje korupcyjne.  Dla nas wspomniana sprawa byłego inspektora pracy (o czym obszernie pisaliśmy), niestety nie jest strzałem we wróbla. Jest to zdarzenie żałosne, zdarzenie które nie powinno się zdarzyć, a jeżeli się zdarzyło – to powinno spowodować pogłębioną refleksję i niezbędne działania organizacyjne i zapobiegawcze.