Głosowanie odbywało się na naszej stronie internetowej w okresie 15.04.2015 r. – 16.05.2015 r. W tym okresie odnotowano ok. 7000 wejść na stronę internetową SIPRP. Spośród głosujących 27% respondentów uważało, że na PIP powinno nałożyć się obowiązek prowadzenia rejestru umów na czas określony zawieranych po raz kolejny z tym samym pracownikiem, zaś aż 73% było temu przeciwnych.

Zapewne nasi respondenci uważają że zarówno sam rejestr umów o pracę na czas określony jak i nowy obowiązek organu Inspekcji nie będzie miał wielkiego wpływu na powszechne nadużywanie przez pracodawców możliwości takiego zatrudniania. Rozwiązanie tego problemu wymaga radykalnych zmian legislacyjnych i wyartykułowania przez ustawodawcę oczekiwań ogromnej większości obywateli. Może się tego wkrótce doczekamy…

Póki co śpieszymy donieść, że 11 czerwca br. zakończyła pracę Komisja Polityki Społecznej i Rodziny, do której Sejm skierował rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy 3321). Projekt ustawy po tych zmianach zawarty w druku sejmowym 3495  Sejm rozpatrzy na najbliższym posiedzeniu plenarnym, które odbędzie się jeszcze w tym miesiącu.
W tym miejscu wypada przedstawić niektóre z proponowanych rozwiązań – tj. niektóre propozycje zmian zawarte w art. 25 (1) i w art. 281 Kodeksu pracy. I tak:

Art. 25(1). § 1. Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

§ 4. Przepisu § 1 nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:
1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie
– jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

§ 5. Pracodawca zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy o pracę, o której mowa w § 4 pkt 4, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia.

Wypada również przedstawić propozycję dodania do art. 281 nowego podpunktu:

„1a) nie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy o pracę, o której mowa w art. 251 § 4 pkt 4, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia”.

Wygląda więc, że wkrótce na pracodawców nałożony zostanie nowy obowiązek. A inspektorzy pracy poszerzyć będą musieli zakres postępowania kontrolnego i wykroczeniowego. A szczególnie to drugie postępowanie w nowej rzeczywistości Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia – może okazać się pracochłonne i niestety mało efektywne. Zwróćmy uwagę, że nowy obowiązek pracodawców, jak i uprawnienia inspekcji sprowadzają się w istocie do pewnych działań formalnych (sporządzenie lub wyegzekwowanie sporządzenia dodatkowego oświadczenia/pseudodokumentu). Nie sposób sobie wyobrazić, że jakikolwiek myślący pracodawca nie wskaże iż zawarcie kolejnej umowy służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Weryfikacja takiego oświadczenia pracodawcy będzie praktycznie niemożliwa. Społeczeństwo otrzymuje więc kolejny martwy, i w istocie wyłącznie biurokratyczny przepis. Żeby już nie było żadnych wątpliwości – karalne ma być nieuprawnione (czyli nie spełniające warunków par. 4 pkt 4) zawarcie kolejnej umowy na czas określony – lecz uchybienie formalne polegające na niezgłoszeniu takiego faktu do OIP. Widoczne więc nawet ustawodawca przyjął, iż inspekcja pracy nie będzie weryfikowała rzetelności ww. zgłoszeń i zaakceptować będzie musiała każde pismo zawierające sformułowanie: bo służy to zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Tę proponowaną fikcję prawną tak zwanemu przypadkowemu społeczeństwu sprzedaje się natomiast w bardzo atrakcyjnym opakowaniu, wmawiając poprzez mainsteamowe media, że ten efekt wytężonej pracy za podatki tegoż społeczeństwa rozwiąże jeden z podstawowych problemów naszego rynku pracy. A przecież nie rozwiąże, w dodatku dodatkowo zbiurokratyzuje i tak już nadmienie zbiurokratyzowane prawo pracy, a poprzez wprowadzenie tak łatwo dającego się ominąć przepisu spowoduje dalszy spadek zaufania do instytucji państwa prawa (w tym PIP) i – nie bójmy się tego słowa – dalszą demoralizację użytkowników tegoż prawa.

Zmiany w przepisach dotyczących zatrudniania są niewątpliwie potrzebne, powszechnie przez społeczeństwo oczekiwane i wielokrotnie przez różne gremia wskazywane. Są to np. wprowadzenie domniemania istnienia stosunku pracy, wprowadzenie obowiązku potwierdzania umowy o pracę w formie pisemnej przed dopuszczeniem do wykonywania pracy lub alternatywnie wprowadzenie wymagalności zgłoszenia pracownika do ZUS w formie elektronicznej przed dopuszczeniem do wykonywania pracy. Równie oczekiwane przez większość obywateli jest zwiększenie skuteczności działań PIP i „odbiurokratyzowanie” tej instytucji kontrolnej (chociażby poprzez zniesienie obowiązku wytwarzania upoważnień do kontroli i odejście od statystycznego rozliczania Inspekcji i samych inspektorów pracy) – czego wszystkim inspektorom pracy oraz obywatelom serdecznie życzymy.

do pobrania

druk sejmowy 3321

druk sejmowy 3495